میگم: شاملو می گه سکوت سرشار از ناگفته هاست.
میگه: سکوت ، سکوته! یعنی هیچ حرفی! پس سکوت بده…
میگم: آخه ناگفتنی ها، ناگفتنی اند. یعنی گفتن شون یا بی فایدس یا مشکل رو بدتر می کنه.
میگه: نه. اون ناگفتنی ها رو نگو.فقط گفتنی ها رو بگو.
میگم: دِ آخه هیچ گفتنی نیست که شر نشه. همش ناگفتنی اِ. هرچی میگم هی بیشتر پیچیده میشه. بیشتر ناراحت میشی.
میگه: باز که داری منو داغون می کنی…
میگم: . . .
میگه: تو می خوای منو دِق بدی…
میگم: . . .
میگه: ازت بیزارم. متنفرم. دیگه نمی خوام یک کلمه باهات حرف بزنم.
میگم: .. .. ..