. . . قراردادهای بشری، کلیشه های ضعفا! . . .

humorous-038

هر کسی فکر  و عقیده ی خودش رو درست می دونه. هیچکس دوست نداره عقیده و فکر مخالف خودش رو هم درست بدونه یا دست کم بهش اجازه ی حیات بده. مگه بده که موسی به دینش و عیسی هم به دینش باشه؟ نمیشه؟ نه؟ اگر تو ائمه ی دینت رو دوست داری خب اونم ائمه ی دین خودشو دوست داره. اگه تو خودتو دوست داری خب اونم خودشو دوست داره. پس اگه بخوای به زور و اجبار اونو گوشه ی رینگ گیر بیاری و بابت اینکه راهش و منشش از تو جداست هی بکوبی تو فرق سرش که سرنوشت خودت و دنیا دیگه معلومه. ببین  اصلا هرکی اختیار تصمیم گیری برای خودشو داره. تو دوست داری اینوری بری خب به اونم حق بده که دوست داره اون وری بره. تو که نباید همه ی دنیا رو با خودت اینوری ببری. بزار همه خودشون برای خودشون راهشون رو انتخاب کنن. تو تماشاشون کن. ببین اون موقع رقص حرکات آدما چقدر موزون میشه و چقدر زندگی و دنیا خوش رنگ میشه. باید همه چیز خودجوش باشه. اگه میلی در کسی هست حتما نیازی هم هست و حتما حتما اراده و توان برآوردن اون نیاز هم هست. در تو نیازی شکل نمی گیره مگر اینکه از پیش توانایی برآوردن اون نیاز به تو داده شده باشه. کافیه کمی با خودت صادقانه خلوت کنی و نسبت به خودت این همه بی رحم نباشی. فکر می کنی حرفای منو نمی فهمی؟ حتی به حرفای من می خندی؟ باشه من هم اصراری ندارم که هرچی من میگم رو تو بفهمی. به جاش هرچی که تو میگی من می فهمم. می دونم که فاصله های زیادی در خیلی از موارد هست. کلیشه هایی که سال ها تو ذهن جا گرفتن و خیلی سخته که بتونی بی کلیشه به دنیا نگاه کنی. قالب بندی و طبقه بندی همه چیز دنیا. دسته بندی. مرز بندی همه چیز در دو سوی خوبی و بدی. خیر و شر. صواب و گناه. صفر یا یک. چیزی که من همه عمر فریاد زدم اینه که آی مردم کلیشه ای باور کنید بین همین دو عدد صفر تا یک بی نهایت عدد هست. بین دو رنگ سفید و سیاه بی نهایت تونالیته از رنگ های مختلف هست. چرا دنیا رو به دو دسته تقسیم می کنید؟ باور کنید مرزبندی آدم انسان ابوالبشر به دو گروه خوب و بد، خودش اشتباه ترین کار دنیاست. تا جایی که می خوام بدونی اصلا آدم بد یا آدم خوب تو دنیا فقط مال تو افسانه ها و قصه های بچه هاست. هیچ آدمی رو نمی تونی پیدا کنی که هیچ خوبی ای تو وجودش نباشه دقیقا همونطوری که هیچ آدمی رو هم نمی تونی پیدا کنی که هیچ بدی ای تو وجودش نباشه.

تو با کلیشه های خودت میگی دزدی بده. دزد آدم بدیه. این یه قرارداد بشرساخته. در جواب میگم خب من می تونم ثابت کنم اگر به واسطه ی دزدی کردن اون دزد تو بهش میگی آقابد، پس من هم به واسطه ی ضعیف بودن و بی مبالاتی و ناتوانی تو در مراقبت از وسایلت که دزدی شدن، آقا بدی! اگه تو آدمی قوی و با فکر و مراقب بودی هرگز وسایلت به سرقت نمی رفت. ضعفا برای دفاع از خودشون و مراقبت از داشته ها شون که مبادا از دستشون بدن ، تمام قوانین دنیا رو خلق کردن. ضعفایی که متاسفانه از نظر عددی دارای اکثریت هستن. خودشون رو خوب می دونن. کی گفته ضعفا خوبن؟ البته حتما لازمه تعریف خودم از آدم ضعیف رو برات بگم تا الان آمپرت بالا نرفته! از بچگی به ما یاد میدن به ضعفا ترحم کنید! این عین آفته! من می گم به جای ترحم، به اونا قوی بودن رو یاد بدیم. یاد بدیم چطوری دیگه ضعیف نباشن.

ببین آدم ضعیف کسی است که قادر نیست در برابر ناملایمات زندگی از خودش دفاع کنه به سایرین اجازه میده پا رو سرش بزارن و ازش به عنوان نردبوم استفاده کنن. اجازه ی تعدی به حقوقش رو به دیگران میده. متاسفم که باید بگم اکثریت مردم سرزمینم این گونه اند. دوستشان دارم. مایلم به اونا راه قدرتمند شدن بیاموزم. کار سختی نیست. از توسری خوردن و ضعیف موندن خیلی آسون تره.اگر کمی گوش و چشم شون رو باز کنن و به قول خودشون دو تا یا علی محکم بگن. و کلیشه ها رو از ذهن شون پاک کنن. چند بار به خودشون بگن “چرا که نه؟!”.

یاعلی!