يكي از مدلهاي كمدي يا به اصطلاح تخصصيترش يكي از زيرگونههاي كمدي، «كمدي هجو» يا پارودي است. پارودي يا هجو دقيقا مطابق تعريفي كه از اين واژه در ادبيات و شعر كلاسيكمان داريم، عبارت است از باژگونگي برخي وقايع آشنا و هدايت آنها در مسيري مشخص و منطقي به سمت هدفي معين. اين تعريف، خود نشانگر اين است كه در چنين فضايي، چقدر درغلتيدن به ورطه ابتذال محتمل است. شوخيهاي كلامي كه ميان شخصيتها رد و بدل ميشود، تيپسازيهايي مشابه نمونههاي عيني اجتماع و غيره، زماني كه در قواره يك كار فكر شده و منسجم قرار نگيرند، كاركرد جوك را پيدا ميكنند. درست مثل چسباندن چند جوك خندهدار كه هيچ ربطي به يكديگر ندارند. مهمتر از اين نكته، رعايت ارزشها و مصلحتهايي است كه در جامعه ايران در هر خانواده و طيف و گروهي پذيرفته شده و يك اصل قلمداد ميشوند.
هجو به معنی عیب کردن و ستم کردن و در اصطلاح ادیبان عبارت است از نوعی شعر غنایی که بر پایه نقد گزنده و دردانگیز است و گاهی به دشنامگویی یا ریشخند مسخرهآمیز و دردآور نیز میانجامد و آن مقابل مدح است.