عقل کل هستیم و کلی چیز می دونیم و روز به روز به دانش و تجربه مون اضافه میشه و …

این چیزیه که راجع به خودمون فکر می کنیم!

تا وقتی که ناچار می شیم برای اینکه به دیگران نشون بدیم عقل کل هستیم تو آزمون هایی شرکت کنیم. این جاست که متوجه می شیم خیلی از چیزهایی که پیشتر می دونسته ایم یادمون رفته اند و حالا ناچاریم برای موفقیت تو این آزمون ها بریم دوباره کتاب هایی رو که بچه صفرکیلومترها می خونن، تهیه کنیم و بخونیم. مثل همیشه موفق می شیم ولی بهتره یادمون باشه که عقل کل نیستیم و احتمال بدیم که ممکنه در مورد خودمون اشتباه کرده باشیم و برخی چیزها یادمون رفته باشن و یا اصلا اشتباه یادگرفته باشیم و یا اصلا شاید تغییر کرده باشن و ما تغییر نکرده باشیم. به هرحال اینکه از خودمون متشکر باشیم به همون اندازه ای که خودمون رو دست کم بگیریم بده و اشتباه و نابود کننده ی خودمون و اطرافیان مون و تباه کننده ی فرصت های پیش رومون.

باشد که عبرت بگیریم و بدانیم…